تشكر

قبل از هر چيز بايد از همه عزيزاني كه لطف كردند و كامنت گذاشتند و ابراز همدردي و آرزوي سلامتي كردند تشكر كنم. بچه ها از همگي ممنونم. وقتي فرداش صفحه رو باز كردم و ديدم 6 ، 7 تا كامنت دارم هم تعجب كردم و هم خوشحال شدم. معمولا بعيده تو وبلاگ در پيت من در عرض كمتر از يك روز بيشتر از يكي دو تا كامنت داشته باشم و اين نشون مي ده كه دوستاني هستند كه لطف دارند و اين جا رو مي خونند و سر موقعش خودشون رو هم نشون مي دهند كه بسي مايه دلگرمي است.

امروز بيمارستان بودم. حال پدر بزرگم بهتره احتمالا به زودي منتقلش مي كنن به بخش. اميدوارم سلامتيش رو كاملا بدست بياره و خيال همه مون راحت بشه. البته احتمالا بايد قلبش عمل بشه.
يادم باشه كه بعد از اين بيشتر به ديدنشون برم و كمتر سهل انگاري كنم. چرا ما هميشه فكر مي كنيم كه براي انجام همه كارها يه عمر وقت داريم؟ چرا فكر مي كنيم كه همه كساني كه الان هستند تا ابد خواهند بود؟ بهتره كمي بيشتر حواسمون رو جمع كنيم.